Απόψε κοιμηθήκαμε με την Φανέτ Ντυκούπ και την αγαπημένη Φυλή των Βρομύλων που ζει στην πίσω πλευρά του βουνού 🏔των Μεγάλων Πεύκων. Ασυνήθιστες διαστάσεις, εικονογράφηση που φέρνει στο νου καρτούν και ιστορία για να γελάνε τα παιδιά και να προβληματίζονται οι γονείς. Μεγάλο βιβλίο με μεγάλα μηνύματα.
Τα παιδιά ζούνε μόνα χωρίς μεγάλους, παρέα με τα ζώα 🦊και δεν κάνουν ποτέ μπάνιο. Και η ζωή τους κυλούσε γαλήνια μέχρι τη στιγμή που η Υβόν Καρέ, η ιδιοκτήτρια του ορφανοτροφείου, βάλθηκε να τα πιάσει, να τα πλύνει🛁, να τα ντύσει🧥, να τα καθίσει στα θρανία🪑 και να τα μάθει καλούς τρόπους. Θα τα καταφέρει η Υβόν άραγε να τα αιχμαλωτίσει και να τα βάλει στο ειδικό πλυντήριο για βρόμικα παιδιά που κατασκεύασε μόνη της;
Και κάθε φορά που το διαβάζουμε, πιάνω τον εαυτό μου να θυμάται το #learningrtolabour του Paul Willis και να μουρμουρίζει το Another Brick in the Wall. Με είχε ταρακουνήσει όταν αντίκρισα την ιδέα του -τόσο εξιδανικευμένου στο μυαλό μου- σχολείου από την αντίπερα όχθη, όταν συνειδητοποίησα γιατί και πώς το καπιταλιστικό σύστημα γέννησε την ιδέα της μαζικής παιδείας. Και σκέφτομαι ακόμα καμιά φορά μην είναι τα σχολειά μας, εκτός από φορείς τόσων θετικών πραγμάτων, μην είναι και πλυντήρια που μπαίνουν παιδιά σαν της φυλής των βρομύλων και βγαίνουν παιδιά με “άψογη συνπεριφορά” οπως τα θέλει η Υβόν και η κάθε Υβόν;
latribuquipue
elisegravel
magalilahuche
ηφυλήτωνβρομύλων #παιδικόβιβλίο #childrenbooks #learningtolabour #anotherbrickinthewall #μικρήσελήνη
une petite bibliophile 